Her bir kağıt parçasında, Birkaç dizeye saklandı aşk… Bir kalemin ucunda, İki titrek parmağın arasında!   Belki Söylenmesi gereken bir sürü cümle yığını? Yaşanan her şeyin kader olduğuna inanır bazen insanlar… İki cümleden ibaret sanır aşkı, hayatı… bir umut olur kalır içimizde…. Dilimize doladığımız en coşkulu hece, Akıp giden yıllarda neyi aradığını bilemez çoğu zaman.. Aslında anlayacak o kadar şey var ki: içimize hapsolmuş, solgun bir gül gibi Durur içimizde…  

Yaşanılması düşünülen o kadar çok an var ki;

Ve çoğu zaman her şeyin bittiği yerde;

Bir çok şeyin doğduğunu görebilmek….

Hayat nedir?

  Yapılan hataları başka bir hatayla kapatmak mı? Gidenin ardından uzun uzun bakıp bir daha dönmeyeceğini düşünmek mi? Islak avuçlarımda tutmaya çalışıyorum dünü bugünü, gelip geçen zamanı… Dilimden çıkan her kelime Yüreğime bir acı olarak döner kimi zaman, Ve o zaman haykırmak işitiyorum Hayatı…. Her defasında tekrar başa dönüyorum; Hayatımın en güzel günleri yıllara sıkışıp kaldı ve iki mısraya saklandı!!

Hayat nedir?

Varla yok arası…

Bazen çılgınca yaşanan sevdalar, bazen en derin yaranın diğer adı… Bazen unutulmuş yüzleri hatırlamaya çalışmak, Bazen de unutmak için elinden geleni yapmak…

Belki de;

Ağlamak gülmek / düşmek kalkmak gibi En önemlisi yaşamak ölmek gibi… Elimdeki kalemin ucundan dökülen bu sözcükler gibi Bazen her şey, bazen de hiçbir şey hayatın adı… 26.01.2008