Hiçbir ülkenin istiklâl marşının, bizimki kadar güzel ve mânidar olmadığına inanan bir insanım. Fakat bu inancım sadece güftesi(şiiri) için geçerlidir. Müziği husûsunda aynı şeyi söyleyemem. Ermeni kökenli bestekâr, Edgar MANAS tarafından bestelenen "Carmen Silva" adlı Fransız ezgisine tıpatıp benzediği için değil; bizim kültürümüze ve mûsikimize kesinlikle aykırı bir besteye ve müziğe sahip olduğu için güzel bulmuyorum. İstiklâl Marşımız öyle etkili bir müziğe sahip olmalıydı ki, "Korkma!" diye başladığımız o ilk kelime yeri-göğü titretmeliydi. Sözlerdeki dîni ve millî etkinin birazı, keşke müziğinde de olsaydı... Müzik yaşantısının büyük bir bölümünü Klasik Batı Müziği ile idâme eylemiş merhum Zeki ÜNGÖR çok başarılı bir bestekâr olabilir. Ama bir milletin kutsal sayılabilecek millî marşı için daha etkili bir beste üretebilirdi. Ali Rıfat ÇAĞATAY'ın yaptığı beste ise daha feci. Neredeyse "Misket Havası" tarzında kıpır kıpır ve oynak bir müziğe sahip. İyi ki sadece 6 yıl kullanılmış... Merak ettiğim konu, neden 24 bestekâr arasından, özellikle bu iki Avrupâi bestekârda tercih kılındığıdır. Hadi 4 yıl evvel 11'ini dinledik, peki ya diğer 11'i ne oldu? 94 yıl önce Chp'nin kendi henüz yoktu ama koltuğu vardı. Bugün o koltukta oturan "porno kaset ertesi" lîdere sormak lâzım, diğer 11 bestenin akıbetini. "Tayyip Andımız'ı kaldırdı, İstiklâl Marşı'mızı da kaldıracak!" diye derin bir endîşe ve üzüntüye garkolan kemalistler de bilmez ve hiç merak bile etmezler. Normal olarak, İstiklâl Marşı'mızın müziğini sözlerinden daha çok severler. Çünki o sözleri Nazım HİKMET yazmamıştır... Çünki İstiklal Marşı'mızın hiç bir dizesinde "Ben Türk'üm, Türk oğluyum!" denmemiştir. "Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım" denmiştir. İstiklal Marşı konusunda Victor HUGO'nun sefillerini oynayan kemalistler bu yüzden sevmez İstiklal Marşı'nı ve Mehmet Akif ERSOY'u. Onlar Cumhûriyet'in 91. yıldönümünde bile 10. Yıl Marşı okumayı yeğlerler. Çünki İstiklâl Marşı'mızın içinde yer alan "Hakk, Hüda, İman, Ez'an, Şehâdet, Din ve Secde" gibi kelimeler Chp'nin varlığına terstir. Her savaştan açık alınla çıkıp yurdun her yerini on yılda demir ağlarla ördüklerini iddia etseler de; Sultan II. Abdülhamid'in ördüğü demir ağlarının yarısına bile ulaşamamışlardır aslında... Bakın İstiklâl Marşı diyordum, laf döndü dolaştı yine Chp'ye tosladı. Benim Chp'yle bir sorunum yok ama bütün sözler bir noktadan sonra mecbûri Chp istikâmetine yöneliyor. O halde son sözümüzü söyleyip noktayı koyalım; Allah bu millete bir daha İstiklâl Marşı yazdırmasın!