Yahudi Philon’a göre de insanın esas yönü, ruhudur. Manevi âlem, maddi âlemden, ruhlar da bedenlerden önce yaratılmıştır. İnsan ruhu, ancak Allah’ın nuru onu aydınlattığı takdirde Allah’ı kavrayabilir. Bu da Allah’ın nurunun bölünme ve parçalanma söz konusu olmaksızın, insanın ruhunu kapladığına bir delildir. Ancak, bilgisizlik ve cehalet bu nuru örtebilir. Bu nedenle de, Allah’ı görüp bilmek için ilim elde etmeli ve bu kadarla da kalmayıp “emmâre” nefsi, terbiye edip saflaştırmalıdır. Ruh, saflaşıp nurlandığı takdirde artık şuur işlemez olur ve ruha vecd hâkim olur ve bu hal içinde de nebilik ilhamı gelir. Bu mertebeye erişen bir kimsenin, bütün ruhsal âlemi ve hatta bedenî vasıfları değişir ve bu gibi kimseler, çoğu zaman deli sayılır. Aslında bu hal o kimseler için ilahi bir lütuftur. Philon’a gören Allah, insana ait olan ruhu, kendi cilvelerinden yaratmış, diğer ruhları ise yine yaratık olan bazı maddelerden yaratmıştır. Fhilon’a göre ruh, iki kısımdır: 1) Duyuya ait ruh. 2) Fikre ait.ruh. Ancak, ruhun bu iki bölümü de aynı varlığa bağlı olduğu için kuvvetli olanı, diğerine hükmeder ki biri kuvvetlenince diğeri zayıflar. Ruhun asıl yaratıcı olan yönü “zekâ”dır, yani fikridir. Özet olarak insan, ruhunu bilgi ve nur ile yüceltmelidir. Çünkü insan, bedeni ile fani, ruhu ile ebedîdir ve ölümsüzdür.