“ALLAH, GÖKLERİN VE YERİN NURUDUR” (Bir önceki yazının devamı)  

1. g) Bu şehrin göklerinin ve yerlerinin tamamını, “nefs” adını verdiğimiz izâfî ruh kaplamıştır. İnsanın vücudundan ibaret olan bu şehir, Hakk’ın zâtı ile mevcuttur. Ve yine Hakk’ın nuru ile farka gelmiştir. Bu söylediklerimize örnek olarak Kuran’da Yüce Allah, meleklere: “Ben kupkuru bir çamurdan, değişken cıvık balçıktan bir insan yaratacağım. O’nu amaçlanan düzgünlüğe ulaştırıp öz ruhumdan içine üflediğim zaman, önünde hemen secdeye kapanın” ^[1] Bir başka ayette de: “Allah, göklerin ve yerin nurudur”^[2] deniyor.

  Buraya kadar anlatmaya çalıştığımız bu şehrin, İkinci bir izahı da şöyledir: İnsan vücudu, hava, su, ateş ve toprak olmak üzere dört unsurdan, yani dört “Anasır-ı Erba”dan meydana gelmiştir. Toprak, Âdem Peygamber’e meyillidir. Su, Nuh Peygamber’e meyillidir. Ateş, Musa Peygamber’e meyillidir. Hava, İsa Peygamber’e meyillidir. Bu dört unsurun karşılığında da insanda dört türlü ruh mevcuttur: Bunların birincisi cismani ruh, insana cisimlerden geçer. İkincisi nebatî ruh, insana nebatlardan geçer. Üçüncüsü, hayvani ruh, insana hayvanlardan geçer ve bunlar, insanın maddi bedenini oluştururlar. Dördüncüsü ise Allah’ın insana kendi ruhundan üflediği insanî ruhtur ki Cenab-ı Allah’ın, ben size şah damarınızdan daha yakınım dediği ruh, budur. Bu dört ruh’un karşılığı olarak da insanda, dört duyu organı mevcuttur: İşitme organı olarak kulak, görme organı olarak göz, koklama organı olarak burun ve yemek yeme ve içme organı olarak ağız. Bu dört organ karşılığında da insanda, dört adet nefis mevcuttur: Emmare nefis, Levvame nefis, Mülheme nefis ve Mutmainne nefis. Bu dört nefsin karşısında da dört âlem mevcuttur. Bunlar da sırasıyla: Şuhud âlemi, Melekût âlemi, Ceberut âlemi ve Lâhut âlemi. Bu dört âlem karşılığında da dört melek vardır ve bunlar: Tatma kuvveti, koklama kuvveti, görme kuvveti ve işitme kuvveti. Bu dört kuvvet, yani melek de sırasıyla şunlardır: Tatma kuvvetini, Azrail temsil eder. Koklama kuvvetini, İsrafil temsil eder. Görme kuvvetini, Mikâil temsil eder. İşitme kuvvetini, Cebrail temsil eder. Bu dört melek veya kuvvet karşılığında dört adet kitap vardır ve bunlar, sırasıyla: Zebur, “Davut Peygamber’e”, Tevrat, “Musa Peygamber’e”, İncil, “İsa Peygamber’e” ve Kuran “Hazret-i Muhammet” e indirilmiştir. Bu kitapların karşılığında da Kuran’da bulunmayan şu dört harf mevcuttur: Pa, Ça, Ja ve Na. Devamlı olarak dört âlemden bahsedilmektedir. Bu dört âlem: Şuhut âlemi, Meleküt âlemi, Ceberüt âlemi ve Lâhut Âlemi olarak bilinmektedir. Bunlardan Lâhût âlemi, Allah’la ilgili bir âlem. Ceberût âlemi, Allah’ın büyüklüğü veya Allah’a varmanın üçüncü yolu. Melekût âlemi, ruhların ve meleklerin bulunduğu âlem. Şûhutâlemi veya Mülk âlemi, yerleri ve gökleri içine alan âlemdir. Aslında tek bir vücut veya âlem vardır ki o da Allah’tır. Diğerleri O’nun unsurlarından başka bir şey değildir. Yukarıda saymış olduğumuz bu dört âlem de izâfidir.     HAKKI SAYGI (Bu konunun sonu. Yazarımız Hakkı Saygı’nınyazıları başka konularda devam edecektir.)   [1]Hicr Suresi, 28, 29 [2] Nur Suresi, 35