Ülkemizde otantik değerlere dönüş turizm için yepyeni doğal bir kaynak. Doğal dememin nedeni; Anadolu’nun çok eski uygarlıklara beşiklik etmesinden kaynaklanan kültürel zenginliği kadar, coğrafyasından fışkıran doğal besin kaynakları açısından da zengin oluşudur. Hemen her zaman her alanda Türkiye ortalamasını veren Afyonkarahisar, bu alanlarda da ortak özellikleri yaşatılmakta ve yansıtmaktadır. Geçmişte kalan, Ankara’daki Afyonkarahisar Evi’nin konumunun tartışıldığı günlerde Turgut Özal Parkı üzerindeki Afyonkarahisar Konağı’nın durumu gözlerden ırak gibiydi. Böylesi bir projeyi düşünüp uygulamaya koyanlar kadar bu uygulamayı sürdürenler Afyonkarahisar Konağı hep birlikte kafa yormak durumunda değil miydiler? Merak edip, dört beş arkadaş gitmiştik. Çok güzel hazırlanmış cimcik hamur aşı mantı yemeğini, açlığımızın da verdiği iştahla afiyetle yedik. Hizmet edenlere teşekkür ederek ve ücretimizi ödeyerek oradan ayrılırken eleştirileri almaya başladık. Mekân, çok güzel bir manzaraya sahip ve görülmeye yani yaşanmaya değer. Yapı çok güzel ve yapılmakta olan iç mekân düzenleme çalışmalarıyla daha da güzelleşecek. Ancak; bir porsiyon mantı ve içilen yemek öncesi ve yemek sonrası birer bardak çay için 7 YTL ücret talebini çok bulduk. Konak Müdiresinin tanıtım sözleri içinde geçen kişisel görüşüne katılmadık. Hanım efendi orayı lokanta olarak değerlendirmek istemiyormuş. Sadece görsel hizmet olmalıymış. Kitlesel gruplar için sıra yemekleri tercih edilebilirmiş. Gruplar için önceden rezervli yemekler ve toplantılar düzenlenebilirmiş. Emeller düşlerde güzeldir ya böylesi problemleri çözemeden hatalar zincirine halkalar eklenmeye devam ediyordu. Kâh eski Afyonkarahisar’ın üzerinde oturtulan Orman Parkı olsun kâh Hıdırlık’ta üst taraftaki mekân olsun neden istenilen verimliliğe ulaşamadı?’ diye düşünenler, işletme yetersizliğinde birleşiyorlardı. Kısaca; “un ver şeker var” örneği olan düşünceler herkesin zihninde beliriyor. Örneğin; Belediyenin öncülük ettiği bu mekânlar Özdilek Turizm ve Otelcilik Okulu tarafından işletilemez miydi? Çünkü Hıdırlık’taki mekânda, özel sektör tarafından işletme fikri denenmiş amaç gerçekleşememişti. Devletin neyi varsa satıp hovardalığa kalkan zihniyet buralara da el atmadan bir şeyler yapılabilir. İşletme için belediye yükten kurtulduğu kadar iş erbabına verilmiş ve orada yetişecek çocuklarımızın eğitimine de katkıda bulunulmuş olmaz mıydı? Böylece asıl amaca da hizmet edilerek böylesi bir ata mirası geleceğimizin teminatı gençlerimiz tarafından özenle korunmuş olurdu. Bu tartışmaları yaparken aklıma gelen fıkrayı anlatarak gülüşmelerle oradan ayrıldık. Molla Halil bir gün, Kabasakal’ı kumar oynarken yakalamış. Kabasakal: - “Yahu Molla! Biz parasına bile oynamıyoruz. Günah bunun neresinde? Diyerek itiraz edecek olunca, Molla Halil lafı ağzına tıkamış: - “Parasına kumar oynuyorsun diye sana kızmadım ki, burada boş yere yitirdiğiniz zaman için üzüldüm…” Carlyle’nin dediği gibi; Deneyler en iyi öğretmenlerdir. Yalnız okul masrafları biraz çoktur.