Taht genellikle kavga üzerine elde edilmekte tarihten bu yana. Ya da kavga nedeni olmuş hep. Bazı istisnaları hariç. Bu istisnalardan biri de II. Murat'ın oğlu II. Mehmet (Daha sonra Fatih Sultan Mehmet) ile olan taht konusundaki (deyimi hoş görün) değiş tokuşları... Bilindiği gibi II. Murat Manisa'ya çekilir ve tahtı oğlu II. Mehmet'e bırakır. Haçlılar'ın "çocuktur, büyümeden Osmanlı'yı alt edebiliriz." sevdası üzerine oğulun babasını tahta daveti konu olur. Sultan Murat "Tahtı bırakmaktan maksadımız, bundan böyle istirahat etmek içindi. Padişahlık kendisine lazım ise, din ve devleti siyânet etsin." Sultan II. Mehmet tekrar babasına başvurur ve şu mealde mektup yazar: "Saltanat kendisine ait ise, düşmanı karşılamak farzdır. Yok bize ait ise, emrimize itaat şarttır." (!?) Bunun üzerine II. Murat ordularının başına geçer ve 10 KASIM 1444'te Varna Meydan Muharebesi'nde Haçlı Ordusu'nu  kesin Zafer'le sonuçlandırır. Savaş'ın sonucundaki mütevaziliğe bakınız: Çandarlı Halil Paşa'ya: "Padişahımız efendimiz Sultan Mehmet Hân hazretlerine hizmet eyledik. Bu zafer onundur. Biz oğlumuzun emrinde bir serdardan başka bir şey değildik." Sultan II. Murat, Manisa'ya döner, ancak yeniçerilerin genç sultana kargaşa yaratmaları, Arnavutlar'ın isyanı ve tekrar Haçlı Ordusu'nun toplandığı haberi üzerine yeniden Edirne'ye dönecek ve kesin Zafer'le neticelenecek olan İkinci Kosova Meydan Muharebesi'ni yönetecektir. (19 Ekim 1448) Taht meraklılarına ibret olsun! (Şu eserden yararlandım: Türk Tarihinden Sayfalar/F.F.Tülbentçi/ İnkılâp Kitabevi) MEHMET ÜNAL TAŞPINAR