Eskiden nezaket ve görgü kuralları yaşadığımız hayatın vazgeçilmeziydi.

Arabanın camını açıp pervasızca sigara izmariti atılmazdı mesela,

Mesela gürültülü bir şekilde boğaz temizlenmezdi toplum içinde,

Mendil taşırdı beyefendiler pantolanların arka ceplerinde,

Ve hanımefendiler mutlaka el çantaları içerisinde mendil bulundururlardı,

Bu mendiller kaliteli ipekten ya da ince yumuşak pamuklu bezden olurdu. Çoğu beyaz olurdu, iki yada üç güne bir değişirdi.

Mendil taşımak bir kültür idi.

Eskiden mahcubiyet duygusu ile yüzü kızaran hanımlar ve beyler yüksek sesle konuşmaz, diğerine saygı duyardı. Şimdiki gibi çirkefliği, medeni cesaret, şirretliği hak arama, şımarıklığa özgü en denilmez idi.

Flörtte neymiş. Nişanlı görmeye gidilir, hediyeler alınır, aile büyüklerine takdim edilir sonra uzaktan uzağa bakışmalar, kaçamak tebessümler atılır, büyükler görür, görmezden gelirdi.

Sonra vakti gelip düğün yapılıncaya kadar belki bir kaç mektup...

Sonra gıpta ettiğimiz bir yastıkta altmış yıl geçirilirdi.

Şimdi evlendikten üç ay sonra mahkeme kapısına dayanılmazdı. Aile kutsaldı sudan sebeplerle

yuva yıkılmazdı...

Gençler edepli, orta yaşlılar tedbirli, haminneler, dedeler şefkat ve merhametliydi.

Herkes kendi işini yapar bilmediği mevzularda konuşmaz, bilmiyorum diyebilmenin erdemini yaşardı.

Şimdiki gibi her konuda ben bilirim, ben uzmanım diyerek ortaya atılmazdı.

Yani Azizim,

Eskiden hayat kolay, sevgi ve saygı özel, kıymetli idi. Cevahir, saman pazarında satılmazdı...

Alıntı.....* RENA *

Görsel: 1920 senesi bir gelin