Biriyle anlaşabilmek için onunla aynı dili konuşuyor olmak gerekmez.

Bakışlarındaki yara izlerinden anlarsın,

Biraz da sendir aslında o..

Bazen kendini görürsün o yara izlerinde, bazen de daha fazlasını.

Kimi zaman sırf bu yüzden seversin birini.

Bakarsın gözlerine, gözyaşlarına, korkularına, umutlarına..

Benzer şeylere ağlayıp, benzer şeylere gülmüşsünüzdür.

Birlikte yapacağınız bir çok şeyden daha fazla bağlar bu durum sizi birbirinize.

En iyi onunla anlaşırsınız, çünkü bilirsiniz dokunmamanız gereken yerlerini.

Nerede durmanız gerekiyor, bilirsiniz.

Sizinde canınızı aynı yerden yakmışlardır çünkü.

Onun gözyaşları size tanıdık gelir.

Oturup karşılıklı susarak bile anlaşabilirsiniz..

Hayatınızda böyle biri varsa daha kolay gelir herşey.

Sizi, birşeyler anlatmadan da anlayan biri vardır çünkü, bakışlarınıza anlam yükleyen biri vardır artık.

Ne güzeldir böyle birinin varlığını hissetmek.

Aslında hepimizin ihtiyacı olan şey böyle birinin varlığı..

İhtiyacımız olan şey mutlu olmak değil, biriyle mutsuzluğu paylaşmak..

Kanayan yaralarımızın bir önemi yok.

Bu yağmur çamur, bu kir pas dert değil.

Bunların üstesinden gelmeyi çoktan öğrendik..

Velhasıl; bizi neyin böyle kanattığını biliyoruz.

Sorun bu değil. asıl sorun; merhem bulsak, yaramıza sürecek inancımız kalmadı..

İşte buna bir çözüm bulmalıyız artık. .