BU GÜN HER ŞEY ÜSTÜNE
Köy halkım;

Aşk, üstüne yazılan, çizilen, yollara düşülen tılsım. Müthiş bir gerçeklik, müthiş bir yanılsama. Üç milyar yıl önce suda protein olarak bir arada yaşarken aşk yoktu. Neden, çünkü aynı hücrede gül gibi geçinip gidiyorduk. Ne zaman ayrı düştük? Aşkın kimyası doğdu. O zaman aşkın anası ayrılık, ebesi de kimyasal tepkimeler. Şimdilik ebesini bırakıp, anasından yola çıkalım.

Evet, aşk ayrılıktan doğmuştur. Ve her ayrılık aslında aşka dönüştür. İşte o dönüşüm Kafka'nın böceğinden beterdir. Bir sabah uyanırsınız ve kendinizi hıyar gibi hissedersiniz.

Sevdiğimizi bazen tanrılaştırır ve farkında olmadan kendisine tapınmaya başlarız. Ulvi tapınak sevgilerinde bin yıllık dervişler gibi dolanır dururuz. Ayrılık vakti gelip çattığında geriye beter hüzünler kalır. O andan sonra zamanın içi tamamen kendisiyle doludur. O kadar doludur ki, kendimizi bir çanta gibi bir köşede unuturuz. Aradan yıllar geçer ve dönüp arkamıza baktığımızda çekilen acılar karşılığında sevdiğimizin sadece bir insan olduğunu görürüz.

Evet, sadece bir insan...

O tanrılaştırıp, tapınağında kalıp kutsadığımızdan geriye sadece bir insan kalmış. Dönüp bir daha geçmişe ve o kederli saatlerimize bakarız. Îşte o an kendimizi ikinci kez hıyar gibi hissederiz.

Herkes kısa ömründe hayatını birlikte yaşayacağı bir sevdaya tutunmak ister. Însancıl bir istemdir bu. Kimi ömrünün yarısında bulur, kimi başlangıcında, kimisi de sonunda. Ama ölmeden önce bir kez olsun bulabilmelisiniz.

Eğer bulamazsanız, gözlerini kapatıp bu dünyadan göçüp giderken kendinizi hıyar gibi hissedersiniz.

Üçüncü hıyarlık dramatik bir hıyarlıktır...

Ve yaşadığınız hayata sıçmak için gelmişsiniz demektir.
Seviyor musunuz? Öyleyse istekli ve ısrarcı olun...

Bu arada kahve için; Kalp sızınızı bilmem ama şahsen kalbe faydalı....

Hade öptüm,

Vandal Mıhtar
Mehtap Kuş