Hüzün gelir son dakikada İsmi yok, cismi yok; kim bilir kimin âhından artık Kim bilir hangi diyardan, hangi ülkeden, hangi dünyadan? Kim bilir hangi toptan, tüfekten, hangi kılıç yarasından artık Yaradan’a sığınıp el atmışken çoluk çocuk Kucakta çocuk, beşikte çocuk, Eteğine tutunmuş üç çocuk, dört çocuk Yol ortasında Ah çocuk, vah çocuk! Kimin âhından artıksın bu yaşta, kimin küskünü? Kimin yetimi? Kimin öksüzü? Kimin gözünün nurusun kim bilir, kimin canı, cananı? Kimden ıraksın kim bilir; Kime yakındın? Sen Irak’sın, Suriye’sin, Filistin’sin, Fas, Tunus, Mısır, Libya, Bahreyn, Cezayir, Ürdün’sün Yemen, Umman, Moritanya, Suudi Arabistan, Lübnan’sın Sen bağrında yarasın Umutsuz dünyanın Yaşlı dünyanın Sen yalınayak dolaşırken aramızda kararmış renginle Asfaltta Ateş topu asfaltta, Buz keserken asfaltta! Gülemeyecek insanoğlu sen gülmedikçe Artık Topukların yırtık İnsanoğlunun yüzsüzlüğü kaç para, kaç metelik? Utanıyor insanoğlu Yüzüne bakamıyor, Topuklarına bakıp bakıp Affına sığınıp ‘Hangisinin âhı tutacak?’ telaşında! Hüzün gelir, hüzün Irak, Suriye, Filistin, Fas, Tunus, Mısır, Libya, Bahreyn, Cezayir, Ürdün, Yemen, Umman, Moritanya, Suudi Arabistan, Lübnan’dan öte Kimin âhı kime?   MEHMET ÜNAL TAŞPINAR İstanbul, 26 Mayıs 2015