Düşseydi yine aklına bir gül goncası ey gönül Çıkmaz bir türlü aklından o güzel gözler ey gönül Hüznün de kanar yaprağı har, ellerinde kor yanar Sönmez bu ateş kül olur sanma bu yürek ey gönül. * Cehennem ateşinden de yakıcıdır varma derler Bir gülün uğruna ateş olup da yanma ey gönül Bülbülü de kül eyledi sen ki kaçamazsın derler Dağlardan bir çiçek bul da kendini avut ey gönül. MEHMET ÜNAL TAŞPINAR