Bir şiir serisi yazmak istedim bu gün. “Niye”sini seri sonuna bırakalım. (Seri sonu satışlar, der gibi oldu. Olsun bakalım.) Biz devam edelim.

Rakıdan başlayalım. (Umarım sansüre çarpmayız.)

RAKINÂME

İçmesini bilene

Zevk-u sefâdır rakı

İçmeyi bilmeyene

Cevr-ü cefadır rakı.

Bir münasip miktarı

Muhabbet anahtarı

Kaçırırsan ayarı

Cana ezâdır rakı.

Ne dert kalır ne keder

İçeni mesut eder

İçebilirsen eğer

Ruha ciladır rakı.

Ham ervahsan yanaşma

Arifsen ondan şaşma

İç ama haddin aşma

Ferahfezâdır rakı.

Yarattığı âhengi

Ne saz verir ne cengi

Terbiyenin mihengi

Dense sezâdır rakı.

Beyaz peynir domates

Yanına bir kavun kes

Çiğ köfteyle ne enfes

Bir iptilâdır rakı.

Biraz tuzlu leblebi

Kadehin billûr lebi

Dudakları öpmeli

Yoksa hebâdır rakı.

Ehl-i kemâl olana

Zevkle hemhâl olana

Sohbette tad bulana

Yârı vefâdır rakı.

Misten ala kokusu

Ana sütü gibi su

Şu ki sözün doğrusu

Müstesna mâ’dır rakı.

Dost bezminde sohbete

Neşe-i muhabbete

Her manevi lezzete

Bir vasıtadır rakı.

Nükte, cinas anlayan

Aheng-i bezme uyan

İçip zırvalamayan

İşte O’nadır rakı.

Eşşek içince zırlar

Köpek içerse hırlar

Kedi içse tırmalar,

İnsanlaradır rakı.

Al kadehi eline

Dokun gönül teline

Muhabbet âlemine

Bir merhabadır rakı.

Âdâbı, erkanı var,

Zamanı, mekânı var

Kimin ki î’zanı var,

O’na şifâdır rakı

Gönül dargınlarına

Vefa kırgınlarına

Hayat yorgunlarına

Hazâ devadır rakı.

Mirkelamoğlu der ki

Had bilmezsen eğer ki

Öyle rüsvâ eder ki

Başa belâdır rakı.

Necip MİRKELAMOĞLU

(Devam edecek)