Abdullah Çıracı Avren köyünde otururdu Dedemlerin haneyi var o köyde Abdullah dedemle yazları zaman zaman kalırdık o haneyde Avren'de. Ya bostan bozmaya giderdik, Ya harman kaldırmaya Bilen vardır Ortakçılık olayı köyde En hoşuma giden döven sürmek Öküzlere, dombeylere "dovvahh!" demek. Bir de yaylı arabayla Afyon'a dönmek Çift atlı araba! Bir Çıracıların Abdullah, bir Hacınecipoğlu Abdullah, bir de ben Çift atlı arabada. Arabada karpuz, kavun, Arabada kelek Arabada hıyar Araba dolusu bostan Bostan bozma zamanı Bağ bozumu gibi. Şimdi yirmi dakika süren yol O günlerde dört-beş saat inan. Koca bir çevreye hazirlanmış azığımız ekmek, peynir, domates Bir iki pişmiş yumurta. Arabadan orta boy bir kavun, çeşme başında, söğüt gölgesinde Hem atlar sulanır sulakta Hem biz çeşme başında dinlenirken Dinlenirken habire su akar arteziyenden Ne hoyrat kullanırmışız suyu o zamanlar. Atların koşumlarını hazırlamak değil ama Öne oturup Atları yönetmek ne çok hoşuma giderdi bilir misiniz "Deeh! Çüüşş!" Kırbaç bir elimde Sanki Zorro'nun kırbacı Havada kırbaç şaklatmak işin cazibesi Bazen pek kibarca: "Diii!" Kubeli'de dedemin evin ambarına yükümüzü yıkıncaya Benim tek konum var, Dört-beş saat yol boyunca Tek meselem: Bi arabam olsaydı mavi boyalı çift atlı Kenar tahtalarında çiçek, yelkenli, kuş resimleri olan İki atın arasında ucu gümüş gibi parıldayan mavi ...... Dingili pırıl pırıl Tekerleri boyalı. Hep bu hayalle doluyken Abdullah amca soz verdi bir gün: "Sana aynısından çift atlı araba yaptırıyorum evlat" Biri Arap at Biri beyaz Haftaya çıkıyor arabacı ustasından hem de mavi. Aylar geçti arabam bitmedi bi türlü Ne zaman sorsam boyadaydı arabam: "Boyanıyor!" "Az kaldı, haftaya!" Ne bitmez boya ise bu boya Beş yaşında başladılar boyamaya Yirmi yaşında sordum "Ah bu boyacı!" Bitmedi boyaması. Şimdi ne isterdim bilir misin? Bu masal bitmeseydi Arabam boyacıda kalsaydı hep boyanmakta Kuşları çiziliyor olsaydı, Yelkenlileri denize indirilmemiş, Kuş figürleri, Çiçekleri çizilmemiş olsaydı hala Gidip gelip sorsaydım hala "Arabam bitti mi?" Razıydım Boynu bükük gidip gelmeye araba boyacısına "Haftaya!" dediklerinde Razıydım gülüp geçmeye yine de Bu masalla beklemeye. O yaşlarda O masalda Atların terbiyesi elimde "Deeeh!" "Çüüüş!" deseydim. Zamanı durduramazdım tabi ki Benli de, bensiz de akıp giderdi Ama yine Atları durdurabilirdim belki! MEHMET ÜNAL TAŞPINAR 31/12/2012 (“Afyon’da Soba Başı” kitabımdan)