Mevsim Sonbahar. Soğuk içimizde. Ya sokakta yatanlar? Fenerbahçe maçının bittiği, seyircilerin dağıldığı dakikalar. Tahminen Yirmibeş yaşlarında kamburu çıkmış zayıf, çelimsiz bir genç (ihtiyar mı desek?) avuç açmış gelen geçene haykırıyor: “Açım, aç!” Böyle mi olacaktı bu millet?

• ••

Mevsim Sonbahar. Soğuk içimizde. Ya sokakta yatanlar? Dürüstlüğün bedelini hayatlarının karartılma endişesine rağmen ödeye ödeye binbir sıkıntıyla savaşan insanlar aslında çok şey beklemiyorlardı. Neden bir bedeli, hatta bedelleri ödemek zorunda kalıyorlardı? Ne vardı bunca zulme? Zulüm sadece şuralarda/şu konularda var diyemiyorum zulmün binlerce çeşidi icat edildi. İnsanın kendi kendine yetmesine dahi izin vermediler. Tümden dünyayı değiştirecek, karıştıracak değillerdi ya! Kazananlar hep “sen benden akıllı mısın” diyebilenler oldu. Böyle mi olacaktı bu millet?

• ••

Mevsim Sonbahar. Soğuk içimizde. Ya sokakta yatanlar? Ne yazık ki Leylaları bırakıp Shakespeare’in Juliet’inin peşinden koşan kültürümüzdeki yozlaşmanın tanıklığına adayız hepimiz. Türk’ün gücünden korkup Çin Seddini yaptıran Çin, bugün senin ırkını yokederken dili tutulanlar hem Arap’ı korumaya alır, hem de bir iki lafla milletinin gözünü boyayan, kulağını tıkayan bir anlayışı kökünden kaldırmak isteyen gençleri un ufak etmeye devam eder, ırkının yokedilmesine, yabancı dizilerin hangi kanallarında, hangi sanal ortamlarda var onu takip ve tartışmayı yeğleyen bir toplum haline getirilir. Böyle mi olacaktı bu millet? MEHMET ÜNAL TAŞPINAR