Öğretmenler Günü nedeniyle için değişik bir yazı hazırlamak istedim. Çünkü bu mesleksel günler, artık, ev kadınlarının dedikodu günlerini de geçti. Oysa öğretmenlik, çocuk denen bir varlık nedeniyle ortaya çıkan meslek dalıdır. Eğitimcilerimiz, böylesi bir günde her şeyden önce, meslek görevlilerinin kendi varlıklarının gerekçesi olanlarla olan sorunlarının konuşulması gerektiğini öğrenmek durumunda. Öğretmenim diyebilen herkes Çocuk Hakları Bildirisinde sözü edilen ne varsa bilmek konumundadır. Öğretmenlik mesleği her çocuğun bu bildiride belirtilen haklardan yararlanması içindir. Hiçbir çocuk ırk, renk, cinsiyet, dil, in, siyasal inanç nedeniyle ayrı tutulamaz. Her çocuk korunacak ve özel bakım görecektir. Çocuğun iyi koşullar altında, zihnen, bedenen gelişmesi sağlanacaktır. Öğretmenler Günü, Atatürk’ün Millet Mekteplerinde okuma yazma seferberliğindeki gayretlerinden dolayı ‘Baş Muallim’ (Baş Öğretmen) sanını almasına izafeten kutlanır. O halde böylesine anlamlı bu gün yozlaştırılmadan; ‘Öğretmenlerin Günü’ değil de ‘Öğretmenler Günü’ olarak, özüne uygun kutlanmalıdır. Bu amaçla hazırlanacak kutlama etkinliklerinde, çocuk yararına olacak durumlar göz önünde tutulmalıdır. Her çocuğun doğduğu andan başlayarak isme ve yurttaşlığa hak kazanabilmesi için, tüm çocukların sosyal güvenlikten yararlanması için, sağlıklı büyüyüp gelişmesi için gereken çabaların neler olabileceği gösterilmelidir. “Sakat çocuklar için özel bakım ve eğitim nasıl uygulanmalıdır?”, “Çocuklardan sevgi nasıl esirgenmez?”, “Ailesi olmayan ve yoksul çocuklara özel ilgi nasıl gösterilmelidir?”, “Zorunlu ilköğretim eğitimi parasız olarak çocuğa nasıl sağlanmalıdır?”, “Genel bilgileri artırılarak, yeteneklerini geliştirecek toplumsal sorumluluklar yüklenecek biçimde çocuk nasıl eğitir?”, “Çocuğun eğitiminden sorumlu kişiler eğitime, öğretime ayrı bir özeni nasıl gösterir?”, “Bir tür eğitim olan oyun oynamak ve dinlenmek olanakları nasıl yaratılır?”, “Çocuklar her tür kötülük ve sömürüden nasıl korunur?”, “Çocuklar her ne biçimde olursa olsun alım satım konusu olmamaktan nasıl çıkarırılır?”, “Irk, din ve insanlar arasındaki ayrılık yaratan mahalle baskılarından nasıl korunur?” Hepsini kapsayan ve içlerinde en önemlisi olan “Yöneticiler çocuklara bu haklarını nasıl sağlar?” soruları ve konularının tüm yurtta bilimsel düzeyde konuşularak, adına ve özüne uygun kutlamalar ne zaman kutlanır dersiniz? Longfellow; “Sabah yaklaştıkça, gece kararır” diyor. Türk ulusunu, Atatürk’ün değişmez bir hedef olarak gösterdiği çağdaş uygarlık düzeyinin de üzerine çıkaracak olan en önemli öge eğitimdir, bu da çağdaş öğretmen ile olanaklıdır. Çağdaş öğretmen; yurt, ulus, bayrak, cumhuriyet, Atatürk ilke ve devrimlerinin sevgisini yaşayarak bu değerleri her şeyin üzerinde tutan ve onları yüceltmek için, öğrencilerine gereken her şeyi yapmaya hazır olmayı öğreten eğitimcidir. Çağdaş öğretmen; alanında mesleksel bilgi, beceri, değer yargıları ile transfer gücü ve gene kültür yeterliliğine sahip, bilim ve teknolojiye inanan ve kullanabilen, kendini sürekli yenileyen öğretmendir. Çağdaş öğretmenler; aydınlanmaya açık, öğrencilerine demokratik tutum ve anlayış ile ilgili davranışları kazandırabilen eğitimcilerdir. İletişime açık, sınıf yönetiminde yeterli, öğrenme ve öğretmeyi çoklu zekâ alanlarının gerektirdiği yöntem ve teknikleri kullanarak gerçekleştirebilen kişilerdir. Bir topluluk, ulus olabilmek için mutlaka eğiticilere, öğretmenlere muhtaçtır. Onlar, toplumu gerçek bir ulus haline getirirler. Onlar ki, çocuklarımızın başında birer mürebbiye (Çocuk bakıcısı) değildir. Bizleri çocuk yaşlarımızdan itibaren eğiten, doğruyu ve yanlışı gösteren, ufuklarımızın geniş olması, geleceğimizin parlak olması, dünyamızın daha da güzel bir yer olmasını sağlayan öğretmenlerimizdir. Öncelikle “Öğretmenler yeni nesil sizin eseriniz olacaktır.” diyen Başöğretmenimiz Mustafa Kemal ATATÜRK olmak üzere, tüm öğretmenlerimizin öğretmenler günü kutlu olsun.