BENİM ADIM BU

Sanırım kim olduğumu merak edip duruyorsun, ama sürekli bir adı olmayanlardanım. Adım sana bağlı. Aklından ne geçerse bana öyle seslen. Çok eskiden olmuş bir şey düşünüyorsan; diyelim biri sana bir soru sordu, sen de yanıtını bilmiyordun. Benim adım bu.... Belki de bardaktan boşanır gibi yağmur yağıyor. Benim adım bu... Ya da biri senden bir şey yapmanı istedi. İstediğini yaptın. Gelgelelim yaptığının yanlış bir şey olduğunu söylediler -“bağışla bir yanlışlık oldu,”- ve başka bir şey yapmak zorunda kaldın. Benim adım bu... Belki de çocukken oynadığın bir oyun ya da yaşlanıp pencerenin yanındaki sandalyende otururken durup dururken anımsadığın bir şey. Benim adım bu... Ya da bir yerlere yürüdün her yan çiçek doluydu. Benim adım bu... Belki de bir ırmağa bakakaldın. Yanında seni seven biri vardı. Sana dokundu dokunacak. Daha dokunmadan bunu duyumsadın, anladın dokunacağını. Sonra dokunuverdi. Benim adım bu... Ya da çok uzaklardan birinin seslendiğini duydun. Sesi neredeyse bir yankıydı. Benim adım bu... Belki de yatağa uzanmış, neredeyse uykuya dalmak üzereydin; bir şeye güldün kendinle ilgili. Günü bitirmenin en iyi yolu. Benim adım bu... Ya da iyi bir şey yiyordun, bir an ne yediğini unuttun, yine de iyi bir şey olduğunun bilincinde yemeyi sürdürdün. Benim adım bu... Belki de gece yarısı olmak üzereyken sobanın içindeki ateş bir çan gibi çaldı. Benim adım bu... Ya da o kız sana gelip öyle dediğinde kendini iyi hissetmedin. Bir başkasına da söyleyebilirdi: Onun sorunlarını daha iyi bilen birine. Benim adım bu... Belki de alabalıklar gölcükte yüzüyordu ama ırmak yalnızca sekiz santim enindeydi ve ay benim ölüm üzerinde parlıyor, karpuz tarlaları ayışığında boyutları çarpılmış ışıldıyor, her yan karanlık ve sanki çevredeki tüm bitkilerden birden yükselmekte. Benim adım bu...

YORGUNLUK Bazıları biraz yorgun.... Ben ise çok! Kavgaları birikiyor insanın. Her uzvumdan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla. Yaşımdan yorgunum, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde. Kaç yaşındayım sahi? Saymadım, bilmiyorum. Belki kırklarımdayım, belki otuzlarımda, belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında; .... hiç bilmiyorum ! Hayat taviz vermediği hızı ve kavgasıyla akıp gidiyor. kışın soğuğunun öldürdüğü çiçeklerle...... ?‍♀️

KAÇ KİŞİYİZ? Elbette seviyorum kendimi! Kaç kişi kaldık şurada? Umutta inatçı, Sevdada vefalı!

TİCARET Doğru fiyatı verirseniz, insanlar gerçekten size her şeyi satabilir! :/ AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA KAFKA’DAN... Ama üzüntü demek; gece gündüz, uykuda olsun, uyanık olsun, vücuduna saplanmış bir oku taşımak demek. Çekilir şey değil bu. Franz Kafka

BİZ TÜRKLER Kavga ettiği kişiyi tanımasa da , bir şekilde tanımak için uğraşan ; insan sevgisi dolu bir ırktır Türk Erkeği köy halkım ! ? -Kimsin la sen ? - Sen kimsin lan ? - Kimsin oğlum sen ? - La sen kimsin ? - Oğlum kim la bu ?

SABAH SELAMI Sabahın köründe evden çıkmışım Bartu ile karşılaştık ; - Mehtap, günaydın la - Günaydın - Nereye sabahın köründe - Şafak operasyonu ile fuhuş çetesi çökertmeye gidiyorum - !!!!! - Yürü git sabah sabah, kalbini kırarım. - He he, ben de seni seviyorum. Arap saatiniz girsin bir tarafınıza :/ vandal mıhtar Mehtap Kuş

CAHİLLİĞİMİZ Dünyanın en cahil ülkeleri sıralamasında 9. olmuşuz ! Gayet normal, dedelerimizin mezar taşını okuyamıyoruz lan biz daha ? vandal mıhtar Mehtap Kuş

BU DA Jean-Jacques Rousseau’dan Tarihte ilk kez bir toprak parçasının etrafını çitle çevirip “Burası benimdir” diyen ve buna inanacak kadar saf olan insanlar bulabilen ilk insan, uygar toplumun ilk kurucusu oldu. O zaman biri çıkıp, çitleri söküp atacak ya da hendeği dolduracak, sonra da insanlara “Sakın dinlemeyin bu sahtekârı. Meyveler herkesindir. Toprak hiç kimsenin değildir. Ve bunu unutursanız mahvolursunuz” diye haykırsaydı, işte o adam, insan türünü, nice suçlardan, nice savaşlardan, nice cinayetlerden kurtaracaktı. Jean-Jacques Rousseau