Hüzün gelir son dakikadaİsmi yok, cismi yok; kim bilir kimin âhından artıkKim bilir hangi diyardan, hangi ülkeden, hangi dünyadan?Kim bilir hangi toptan, tüfekten, hangi kılıç yarasından artıkYaradan’a sığınıp el atmışken çoluk çocukKucakta çocuk, beşikte çocuk,Eteğine tutunmuş üç çocuk, dört çocukYol ortasındaAh çocuk, vah çocuk!Kimin âhından artıksın bu yaşta, kimin küskünü?Kimin yetimi?Kimin öksüzü?Kimin gözünün nurusun kim bilir, kimin canı, cananı?Kimden ıraksın kim bilir;Kime yakındın?
Sen Irak’sın, Suriye’sin, Filistin’sin,Fas, Tunus, Mısır, Libya, Bahreyn, Cezayir, Ürdün’sünYemen, Umman, Moritanya,Suudi Arabistan, Lübnan’sın
Sen bağrında yarasınUmutsuz dünyanınYaşlı dünyanınSen yalınayak dolaşırken aramızda kararmış renginleAsfalttaAteş topu asfaltta,Buz keserken asfaltta!Gülemeyecek insanoğlu sen gülmedikçeArtıkTopukların yırtıkİnsanoğlunun yüzsüzlüğü kaç para, kaç metelik?Utanıyor insanoğluYüzüne bakamıyor,Topuklarına bakıp bakıpAffına sığınıp‘Hangisinin âhı tutacak?’ telaşında!
Hüzün gelir, hüzünIrak, Suriye, Filistin,Fas, Tunus, Mısır, Libya, Bahreyn, Cezayir, Ürdün,Yemen, Umman, Moritanya,Suudi Arabistan, Lübnan’dan öteKimin âhı kime?
MEHMET ÜNAL TAŞPINARİstanbul, 26 Mayıs 2015