SEN BİLİR MİSİN?

Sen bilir misin ne zordur fakir olmakHele bir de çocukken fakir olmak...İsteyip de alamamak, hep duymakla yetinmek,Dokunamadan sadece düşünmek, hayallerde yaşamak...Sen hiç pancardan kağnı yaptın mı?Teker yerine makara kullandın mı?Ellerin nasır tuttu mu hiç çamurdan ev yaparkenYa da her akşam bir mucizeyi bekledin mi?Rüyalarına girdi mi hiç çeşit çeşit bebeklerYa da kırmızı sarı mavi arabalarYine düşünüp hüzünlendim bakİçim ürperdi anidenKulaklarımda yine o acayip feryat!Kimin sesi neyin sesi; sessizlikte duyduğumÇıldırmış olmalıyım,Bu ses...Gecesi olmayan bir çocuğun feryadı,Bir garibin, bir fakirin, bir yetimin öyküsüAdına yokluk denilen illetin içinde yaşayanlarınEzilmiş, itilmiş, terkedilmiş çocukların sesi bu duyduğumGözlerim çakıldı yine alaca bir kış günüBir ölüm soğukluğu kapladı bedenimiNe zaman bir çocuk görsem ayağı çıplak,Böyle katı, böyle derinden yaralanırımNe zaman bir çocuk görsem yalınayakBedenini bırakıp geçmişe gider ruhumAklıma geldikçe yokluk içinde yaşayan çocuklarSinsi bir karanlık çöker içimeAydınlığı göremedikçeTıkanır her hücreVe açıp ellerimi yalvarmak istedikçeBoğazıma düğümlenir her kelime.....