Şu bankta Kim bilir kaç âşık oturup söyleşti gün batımına bakarak Gülerek, belki ağlaşarak Belki Tek taraflı sevgiydi Belki yanlış bir aşk Hep uzaklara bakarak Umudunu yüreğinde katlayarak Kim bilir kaç sevda gömüldü karanlıklara aldırmadan insafsız emellerle Kan ağlayan gözleri oynarcasına Kavuşamayan sevgililerin mezarına taş dikti hoyratça Zalimliğine aldırmadan Kim bilir? *** Bu bankta Kim bilir kaç evsiz, barksız sabahladı geceler boyu yağmur kar demeden Islandı, üşüdü belki güneşte yandı Kaç gece kaç gündüz kahretti şansına, kaderine Ne küfürler öğretti ayak ucundaki kediye, köpeğe Kaç çakıl taşı fırlattı karşılara Kaç tekme attı boşluğa kim bilir Kaç gölgeyle söyleşti Kaç yıldıza sitem etti uzaklığına imrenerek Şarap üstüne şarap içerken ne çok döktü içini kim bilir ağaca, yaprağa Ve bankın demirine, tahtalarına. *** Kaç sevdalı evlilik hayalleri kurdu Çakıyla tarih kazıdı, isim yazdı Kaç karı koca ayrılık konuştu kim bilir bu bankta Kaç âşık, kaç nişanlı birleşti, ayrıldı Kaç kadın erkek son sözlerini söyledi burada boşanmadan önce Kaçı kavgalı bitti söyleşilerin Kaçı ağlamaklı. *** Kim bilir Kaç öksüze Yetime Kedi gibi, köpek gibi sevilip atılmışa Sokakta kalmışa ev bark olmuş Neşeye, hüzne, mateme mekan olmuş bu bank Kim bilir? *** Kim bilir hangi anne, hangi baba çocuğunu bekledi merakla burada Belki kaç akşam Kaç gece Kaç gündüz Sınavdan çıkışını, kahveden gelişini Kafeden, hatta gurbetten dönüşünü... *** Dili var Konuşmuyor Konuşursan dinliyor, Oturursan konuk ediyor Sevincini, hüznünü sessizce emiyor İçine alıp Özümlüyor sanki bu bank Sessizce Yalnızlar gibi yalnızlığa terk ediliyor sonunda Köşesinde kaderiyle baş başa Bizim gibi Eskiyip gidiyor. MEHMET ÜNAL TAŞPINAR 21 Ekim 2017, Fenerbahçe