Hiç güneş varken üşür mü insan? Ekim ama bu, çok uzaklardan yağmurunu ve kasvetini taşır yine göğsünde... Gidenler, yitenler ve bir daha geri dönmeyenler... Yitirdikçe azalırmış korkular, kaybettikçe durulurmuş endişe... Yollar bir kez yüreğe düşmesin, sonrası kayıp bir kimliksin başka şehirlerde... Acıların ve tarihin artık hükümsüzdür, dilinde çok eski bir şarkı... Kumdan saatlerde aşk bitince, camında kalır anıların kahrı... Ekim ama bu, vakitsiz rüzgarını ve kudurmuş dalgalarını bırakır orta yere... "Hiç güneş varken üşür mü insan?" diye, sorma lütfen; Üşüyor işte... :/ Babama..... Mehtap Kuş