HAKKI SAYGI (BABA)
Tasavvuftaki var oluş teorisine göre Yüce Allah,önce kâinatın tüm bilgi ve sırlarını içerisinde saklayan bir çekirdek (data) idi. O, Yüce Yaratan görünmez alandan, görünür alana çıkmayı diledi de çekirdek (tohum) çatladı, nur halinde bir ışık kütlesi haline geldi. Bu ışık kütlesi, aynı atom (kuantum) gibi bölünebilecek en küçük zerreye bölünerek, zerre zerre sonsuzluğa yayıldı. Bu zerreler, Allah’ın öz cevherinden meydana gelen “Allah ilmi ve kudretleri” idi. Sonsuzluğa yayılan bu zerreler, yani Yüce Allah’ın ilim, kudret ve enerjisi, kalp gibi çarpan, ışıl ışıl parlayan evreni meydana getirdiler. Sonsuzluğa yayılan bu nur zerreciklerine biz, “ruhlar” diyoruz.Bu defa O, yüce yaratan, kendi güzelliğine, yüceliğine, sonsuzluğuna ve büyüklüğüne, yani O’nun tüm vasıflarına hayran olsunlar diye, bu ruhlara kendi öz cevherinden emanet olarak sıfatlar vererek, onları farka getirdi. Yani onları görünmez alandan, görünür alana çıkardı ve böylece insanoğlu ve tüm varlıklar yaratılmış oldu. Dolayısı ile kendisi de farka gelmiş oldu, yani görünmez alandan, görünür alana çıktı.O, Yüce Yaratan farka gelen bu zerrelere, “elestü bi-rabbiküm?”diye hitap etti, yani “ben sizin Rabbiniz değil miyim” dedi. O vakit farka gelen tüm ruhlar, “evet sen bizim Rabbimizsin, yani bizi kendi varından var eden sensin” dediler. Böylece Allah’la ruhlar arasında bir “ikrar”, yani sözleşme meydana geldi.İşte, kâinatı kaplayan görünür görünmez tüm yaratıklar ve insan, hep bu nesnel evrenin ufaltılmış, toz haline getirilmiş “kuantum” zerre atomlarından başka bir şey değiliz, yani aslında bizler de kendi nispetimize göre oyuz. O ise tüm bu nesnelerin yaratıcısı değil, ta kendisidir.Bu hususta Kuran’nın şu ayetlerine bakabiliriz: “Bizim emrimiz, bir anlık bakış gibi, bir tek sözden başka bir şey değildir.
Bu ayetteki emir, “Kün!”, yani “Ol!” emridir.  Diğer bir ayet ise: Hani Rabbin, âdemoğullarının, bellerinden zürriyetlerini alıp onları, öz benliklerine şahit tutarak sormuştu: “Rabbiniz değil miyim?” Onlar: “Rabbimizsin, buna tanıklık ederiz” demişlerdi. (Devam edecek)